19 czerwca zmarł ks. Bernard Starosta, emerytowany proboszcz Parafii Męczeństwa Świętego Jana Chrzciciela w Łaziskach Średnich. Miał 90 lat. 67 lat był kapłanem.
Jak informuje Kuria Metropolitalna w Katowicach, pogrzeb ks. Starosty odbędzie się w czwartek 23 czerwca w kościele parafialnym w Łaziskach Średnich (godz. 10.30 – różaniec za zmarłego, godz. 11.00 – msza św. żałobna).
Ks. Bernard Starosta urodził się 6 sierpnia 1932 roku w Orzeszu w rodzinie Jana i Emilii z domu Kebsol. Ojciec był monterem teletechnicznym i nadzorcą pocztowym. Miał trzech braci i dwie siostry.
Podczas okupacji w latach 1940–1944 uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej w Orzeszu. W kwietniu 1945 roku rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Mikołowie. W tym czasie jego ojciec zginął w obozie koncentracyjnym Gusen II.
Od 1948 roku kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Mikołowie. Egzamin dojrzałości zdał 2 maja 1950 roku. Był bardzo dobrym i ambitnym uczniem. W parafii był ministrantem i należał do Sodalicji Mariańskiej. Często wygłaszał referaty i podejmował dyskusje na tematy wiary.
Od młodości pragnął być księdzem. Do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie zgłosił się po maturze razem ze starszym bratem Florianem. Studia teologiczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia prezbiteratu przyjął z rąk bp. Zdzisława Golińskiego 7 września 1955 roku w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach (wówczas Stalinogrodzie).
Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Antoniego w Rybniku (od stycznia do września 1956), św. Józefa w Rudzie Śląskiej (1956-1962), NSPJ w Brzezinach Śląskich (1962-1966), NSPJ w Mysłowicach (1966-1969), Chrystusa Króla w Katowicach (1969-1971).
W 1966 roku uzyskał tytuł magistra historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, przedstawiając pracę napisaną pod kierunkiem dr. Leszka Winowskiego, zatytułowaną „Mahomet jako organizator i przywódca wspólnoty muzułmańskiej”. Pracę proboszczowską napisał na temat „Sobór Watykański II a współczesne wielkie religie niechrześcijańskie”.
W marcu 1971 roku został mianowany wikariuszem kooperatorem, a 17 kwietnia tegoż roku proboszczem parafii Męczeństwa Św. Jana Chrzciciela w Łaziskach Średnich. W wyremontowanym i zaadoptowanym na cele charytatywne budynku przygotował mieszkanie dla sióstr albertynek. Powstała tam również księgarnia katolicka. Sprowadził do Łazisk także siostry betanki.
W latach 1992-1998 był dziekanem dekanatu mikołowskiego. Z własnych środków finansował działalność sióstr albertynek, wspomagał finansowo budowę Domu Księży Emerytów w Katowicach oraz kapłanów misjonarzy pracujących w Rosji. Był katechetą w Szkole Podstawowej nr 6 w Łaziskach Górnych.
W 2000 roku został zwolniony z urzędu proboszcza, który pełnił przez 29 lat i został przeniesiony na emeryturę. Jako emeryt prowadził duszpasterstwo przy kaplicy mszalnej kaplicy pw. św. Brata Alberta w łaziskiej dzielnicy Brada.
Jako emeryt nadal gorliwie angażował się w duszpasterstwo i wyróżniał się otwartością i zainteresowaniem nowymi technologiami, zwłaszcza możliwością ewangelizacji w Internecie.
W 2002 roku został wybrany ojcem duchownym kapłanów dekanatu Mikołów, a później nowo utworzonego dekanatu Łaziska. Od 2017 roku mieszkał w Domu Księży Emerytów w Katowicach.
Zmarł 19 czerwca 2022 roku w 90. roku życia i 67. roku kapłaństwa.
(J), źródło: E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku (silesia.edu.pl)
