Ludzie sztuki, duchowni (wśród nich misjonarze), sportowcy, społecznicy. Postacie znane i cenione w lokalnych społecznościach. Ludzie, o których pisaliśmy… Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny to czas, by wspomnieć osoby, które pożegnaliśmy w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy.
Witold Kołban
(1935-2019)
23 listopada 2019 r. zmarł Witold Kołban, malarz, artysta plastyk związany z Tychami. Urodził się w 1935 r. w Grodnie. Ukończył Wydział Grafiki krakowskiej ASP w Katowicach. Po studiach zamieszkał w Tychach. Tworzył malarstwo, grafikę użytkową, pastele, akwarele, rysunki. Pracował jako projektant m.in. w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Katowicach, Biurze Projektów Biproskop w Chorzowie i w kopalni Murcki w Katowicach. Jego prace można było oglądać na wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, polskich i zagranicznych. Wiele z tych prac znajduje się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w kraju i za granicą.
Barbara Bilińska
(1938-2019)
9 grudnia 2019 r. zmarła Barbara Bilińska, społeczniczka, w latach 80. zaangażowana w działalność Solidarności w Pszczynie, a potem w prace Pszczyńskiego Komitetu Obywatelskiego Solidarność. Była córką Heleny Bilińskiej, która ratowała sieroty w wojennej Warszawie, prowadząc prewentorium dla dzieci. Ojciec, Jan Biliński, ceniony poznański wykładowca, germanista, anglista i tłumacz m.in. „Przygód Tomka Sawyera”, zmarł nagle w październiku 1939 r. Po wojnie Basia Bilińska razem z mamą i bratem przyjechała na Śląsk, do Pszczyny. I w tę ziemię Bilińscy wrośli. Barbara Bilińska miała duszę społecznika. Zaangażowała się w działalność w pszczyńskiej Solidarności. Pracowała wtedy w Instytucie Przemysłu Organicznego. Współpracowała ze związkowcami z innych zakładów pszczyńskich, a także m.in. z przedstawicielami Solidarności Nauczycielskiej. Jej mieszkanie stało się nieoficjalną siedzibą związku.
ks. Bolesław Rozmus SDB
(1936-2019)
12 grudnia 2019 r. zmarł ks. Bolesław Rozmus, salezjanin, misjonarz w Wenezueli. Urodził się 18 października 1936 r. w Woli. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1963 r. Po nich został posłany do wspólnoty salezjańskiej Casa Madre w Oświęcimiu (1963-1967) jako katecheta, nauczyciel muzyki, kapelmistrz orkiestry. W latach1967-1972 pracował we Wrocławiu w parafii pw. św. Antoniego, a potem kolejny rok ponownie w Oświęcimiu, skąd we wrześniu 1973 r. wyruszył na misje do Wenezueli. Pierwszą placówką ks. Bolesława było Los Teques (1973-1975), niedaleko Caracas. Wyjazd do Wenezueli zaplanowany na 5 lat, przedłużył się do lat 43. Pracował w szkołach salezjańskich jako wychowawca, nauczyciel, katecheta, będąc równocześnie ekonomem, wikariuszem parafii, kapelanem sióstr. Był proboszczem w kilku salezjańskich parafiach. Pełnił misyjną posługę nad Orinoko, w dżungli, wśród Indian Yanomami (opisał to w książce „Wśród szczepu Yanomami”). Pisał: „ Cel, jaki stoi przed nami, to stopniowe wprowadzanie w ich świat cywilizacji, bez niszczenia ich kultury”. Przeżył kilka trzęsień ziemi, doświadczyły go choroby tropikalne. Gdy zachorował na nowotwór, leczył się w Wenezueli – dopóki się dało. Brakowało tam jednak lekarstw. W 2016 r. misjonarz wrócił do Polski. Zmarł w 84. roku życia, 67. roku ślubów zakonnych i w 57. roku kapłaństwa. Cichy, skromny, wielki człowiek. W salezjańskie ślady wujka Bolesława poszli ks. dr Tadeusz Rozmus (był m.in. dyrektorem najstarszych Katakumb św. Kaliksta w Rzymie, komisarzem w Kongregacji ds. Duchowieństwa w Watykanie; koordynował misje salezjańskie w prawie 20 krajach europejskich i niektórych afrykańskich) i śp. ks. Bolesław Rozmus, przyjaciel młodzieży, który w 1996 r. zginął na stokach Gerlacha.
Wiesław Kaczor
(1935-2020)
28 stycznia 2020 r. po ciężkiej chorobie zmarł Wiesław Kaczor, tyszanin, który w 2019 r. wraz z wnukiem Markiem Wendreńskim pokonał m.in. Tyski Półmaraton oraz Silesia Marathon. Wnuk, biegnąc, pchał wózek z dziadkiem (pan Wiesław stracił nogę w wyniku choroby cukrzycowej). Razem tworzyli zespół o nazwie Grandpagang. Pomysł na wspólne bieganie wziął się z mocnej więzi, jaka łączyła dziadka z wnukiem. Bieganie było też sposobem na aktywizację i rehabilitację pana Wiesława. Duet zyskał sympatię kibiców i innych biegaczy. Dziadek z wnukiem udzielali się w mediach społecznościowych, razem napisali książkę „Maraton pokoleń”, w której opowiedzieli o swoich doświadczeniach.
Dominika Wyroba
(2012-2020)
3 lutego 2020 r. zmarła Dominika Wyroba z Wisły Małej (gmina Pszczyna), dzielna dziewczynka, która zmagała się z ciężką chorobą nowotworową (neuroblastoma IV stopnia). Szansą dla niej miało być leczenie w Barcelonie. W błyskawicznym tempie – dzięki wsparciu mnóstwa ludzi – udało się zebrać ok. miliona złotych. Były organizowane koncerty, zbiórki, powstał Komitet Pomocy. Radosna, mądra dziewczynka, kochająca tańczyć, poruszyła wiele ludzkich serc. Dominika poleciała do Barcelony. Przeszła tam szereg badań. Okazało się jednak, że choroba jest bardzo zaawansowana. W kwietniu Dominika obchodziłaby swoje 8. urodziny.
Siostra Maksymiliana (Aleksandra Sojka)
(1958-2020)
7 lutego 2020 r. po ciężkiej chorobie zmarła siostra Maksymiliana (Aleksandra Sojka), misjonarka, która przez wiele lat pracowała w Boliwii, gdzie w zapomnianych przez świat indiańskich wioskach ratowała życie dzieci i matek. Urodziła się w 1958 r. w Pszczynie. Gdy miała 19 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Św. w Raciborzu. Z Polski wyjechała w stanie wojennym. Została skierowana na misje na płaskowyżu Altiplano w Boliwii, gdzie misjonarek było niewiele ze względu na trudne warunki. Po czterech latach pracy w Batallias została przeniesiona do Yungas. W 2000 r. trafiła do dużego miasta Cochabamba. W 2002 r. zamieszkała w jednej z wiosek – w Tapakari. Była jedyną misjonarką, która tam była w stanie dotrzeć. „Trudne jest wchodzenie w góry. Mieszkasz na 3000 m n.p.m., a wchodzisz na 4500. Ludzie miewają bóle głowy, wymioty. Ale dla mnie to nie jest trudne. Ja się cieszę, że mogę tam chodzić” – mówiła. Pomagała przede wszystkim kobietom i dzieciom. Wielu z nich uratowała życie. Opisała to we wspomnieniach „Wielkich dzieł Pana nie zapominajmy”, przepełnionych modlitwą, wzruszającymi podziękowaniami do Boga za każde z tych uratowanych istnień.
ks. Tadeusz Orszulik
(1930-2020)
10 lutego 2020 r. zmarł ks. Tadeusz Orszulik, emerytowany proboszcz parafii św. Klemensa w Lędzinach. Urodził się 3 grudnia 1930 w Nowym Bytomiu, dzisiejszej dzielnicy Rudy Śląskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 r. w Krakowie. Był wikariuszem w parafiach w Bobrownikach Śląskich, Piekarach Śląskich-Szarleju, Mysłowicach, Chorzowie Batorym, Katowicach-Giszowcu, Wodzisławiu Śląskim. W 1970 r. został przeniesiony do Lędzin. Przez 27 lat – jako wikary, później administrator i proboszcz – był związany z kościołem św. Klemensa w Lędzinach. Był orędownikiem odbudowy i remontu tej świątyni jako symbolu miasta Lędziny. Dzięki jego staraniom zorganizowano uroczyste obchody 225-lecia poświęcenia kościoła. W 1982 r. ks. Orszulik rozpoczął usilne starania o budowę kościoła w Górkach. Po trzech latach uzyskał zgodę władz i przystąpiono do budowy zakończonej w 1990 r. Trzy lata później erygowano tam parafię Świętych Apostołów Piotra i Pawła. 9 czerwca 2006 r. Rada Miasta Lędziny nadała ks. Tadeuszowi Orszulikowi tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Lędziny”. Ostatnie swoje lata spędził w przeznaczonym dla księży emerytów Domu św. Józefa w Katowicach. Zmarł w 90. roku życia i w 64. roku kapłaństwa.
Paweł Piszczek
(1977-2020)
19 lutego 2020 r., po ciężkiej chorobie zmarł Paweł Piszczek, piłkarz i trener młodzieży w Iskrze Pszczyna. Był wychowankiem Miejskiego Klubu Sportowego Iskra Pszczyna, skąd trafił najpierw do juniorów, a następnie do czwartoligowych rezerw Górnika Zabrze. Później na tym samym poziomie rozgrywkowym występował w Carbo Gliwice oraz Unii Kędzierzyn Koźle. Po powrocie w rodzinne strony grał w LKS Stara Wieś, Iskrze oraz jako grający trener w LKS Czarków. Swoją przygodę z piłką kontynuował jako trener grup młodzieżowych w ATS Orły Mirosława K. i MKS Iskra Pszczyna.
Arkadiusz Kremza
(1975-2020)
24 kwietnia 2020 r. w wypadku samochodowym w Oświęcimiu zginął Arkadiusz Kremza, poeta, autor scenariuszy teatralnych, związany z Instytutem Mikołowskim i grupą poetycką Na Dziko. Urodził się 24 września 1975 r. w Mikołowie . Przez kilka lat współpracował z Teatrem Małym w Tychach, prowadząc działalność dydaktyczną i promocyjną. Jako poeta debiutował tomem wierszy „Bloki” (1997). Wydał zbiory „Hocki-klocki” (2000), „Brania” (2003). Publikował m.in. w „Studium”, „Czasie Kultury”, „Opcjach”, „Fa-Arcie”, „Kresach”, „Tyglu Kultury”. Był laureatem Nagrody Otoczaka w 2013 za tom „Wiersze z wody i żelaza”.
Romuald Brandys
(1968-2020)
4 maja 2020 r. poinformowano o śmierci Romualda Brandysa z Pawłowic, samorządowca, działacza rolniczego. Przez wiele lat był członkiem zarządu Śląskiej Izby Rolniczej, w kadencji 2019-2023 odpowiadał za kontakty z rolnikami z powiatu pszczyńskiego, bieruńsko-lędzińskiego, mikołowskiego i będzińskiego. W latach 1998-2002 był przedstawicielem gminy Pawłowice w Radzie Powiatu Pszczyńskiego.
ks. Jan Drzyzga
(1938-2020)
10 maja 2020 r. zmarł ksiądz kanonik Jan Drzyzga. Urodził się 22 września 1938 r. w Pszczynie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1962 r. w Katowicach. Przez 29 lat pracował w diecezji katowickiej, potem na ziemi cieszyńskiej. Pracował w parafiach: Lubomia (1962-65), Suszec (1965-66), Świętochłowice (1966-68), Pielgrzymowice, Ćwiklice, Murcki, Kochłowice, Katowice-Ochojec, Wirek oraz na Kubalonce. W latach 1983-1991 był proboszczem w parafii św. Jerzego w Puńcowie. W 1991 został proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Górkach Wielkich (diecezja bielsko-żywiecka). Na emeryturę przeszedł w 2008 r., po przebytym udarze. Ostatnie 2 lata życia przeżył pod opieką sióstr elżbietanek w Cieszynie. Zmarł w 81. roku życia, w 58. roku kapłaństwa.
ks. Andrzej Filuś
(1970-2020)
12 maja 2020 r. zmarł ksiądz Andrzej Filuś, wikary parafii św. Benedykta w Tychach, kapelan w Hospicjum im. św. Kaliksta I w Tychach. Urodził się w 1970 r. w Mysłowicach. Święcenia prezbiteratu otrzymał 11 maja 1996 r. Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w parafii Wniebowzięcia NMP w Radzionkowie-Rojcy (1996-2000), gdzie był katechetą w SP nr 14 i 19, prowadził ministrantów i oazę. Był wikarym w parafiach: św. Wojciecha w Mikołowie (2000-2001), Bożego Narodzenia w Rudzie Śląskiej-Halembie (2001-2002), św. Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu (2002-2006), Matki Bożej Częstochowskiej w Knurowie (2006-2009), Ducha Świętego w Chorzowie (2009-2010), św. Krzysztofa w Tychach (2010-2011), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pszowie-Krzyżkowicach (2011-2014), św. Urbana w Paniówkach (2014), Miłosierdzia Bożego w Jastrzębiu-Zdroju (2015), św. Benedykta Opata w Tychach (od 2016). Pracował jako katecheta. Od 2012 r. był kapelanem szpitala miejskiego w Rydułtowach, a od 1 września 2016 r. kapelanem Hospicjum im. św. Kaliksta I w Tychach.
Czesław Rozmus
(1951-2020)
18 maja 2020 r. zmarł Czesław Rozmus, były sołtys Woli, społecznik, działacz LKS Sokół Wola, skarbnica wiedzy o lokalnej piłce. Miał 69 lat. „W naszej pamięci pozostanie jako człowiek oddany piłkarskiej pasji, niesłychanie uczynny, a przy tym zawsze serdeczny i pomocny” – napisano na stronie LKS Sokół Wola.
Piotr Rocki
(1974-2020)
1 czerwca 2020 r. w Bytomiu w wieku 46 lat zmarł piłkarz Piotr Rocki. Był zawodnikiem klubów Ekstraklasy, a później m.in. GKS Tychy. W swojej karierze rozegrał 291 meczów w klubach Ekstraklasy. Występował na pozycjach pomocnika i napastnika. Największe sukcesy święcił z Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski (Puchar Polski i dwukrotnie Puchar Ekstraklasy) oraz Legią Warszawa (Superpuchar Polski). W sezonie 2012/13 występował w GKS Tychy. W klubie tym rozegrał 32 mecze i strzelił 10 goli. Grał także m.in. w Odrze Wodzisław, Ruchu Radzionków i Polonii Bytom. „Sympatię kibiców zaskarbił sobie nie tylko wyjątkową walecznością, ale i dużym poczuciem humoru. To on był pomysłodawcą charakterystycznych cieszynek po golach strzelonych przez jego drużynę. Odgrywane scenki nawiązywały do rywali. Po bramce z Wisłą Kraków zatańczył Lajkonika. Po trafieniu przeciwko Groclinowi Dyskobolii odegrał nikogo innego jak dyskobola. Natomiast po strzelonym golu z Lechem Poznań, a więc popularnym Kolejorzem, biegał po boisku, naśladując lokomotywę” – napisał „Przegląd Sportowy”.
Franciszka Maśka
(1921-2020)
16 czerwca 2020 r. zmarła Franciszka Maśka z domu Botor, mieszkanka Góry w gminie Miedźna, skarbnica wiedzy o dawnych czasach, m.in. o historii folwarku Juliana Obrockiego w Górze, śląskich zwyczajach i ludowych pieśniach. To bohaterka jednego z naszych artykułów. Nosiła piękny pszczyński strój ludowy (kiecki). W naszej pamięci na zawsze pozostanie jej wzruszająca opowieść o tym, jak dawniej budowało się dom, wyciągając najpierw żwir z Wisły, zwożąc glinę z Zapadzi, wypalając cegły.
Magdalena Szafron
(1972-2020)
17 czerwca 2020 r. po długiej chorobie nowotworowej zmarła Magdalena Szafron, naczelnik Wydziału Kultury i Sportu starostwa bieruńsko-lędzińskiego. W maju skończyła 48 lat. Ze starostwem bieruńsko-lędzińskim była związana zawodowo od 2003 r. Wcześniej pracowała m.in. jako dziennikarka, najpierw w pszczyńskim Radiu Mega FM, a potem w rybnickim oddziale telewizji Polsat. „Odchodzę. Choroba nie ma litości. Medycyna bezradna. Czas się żegnać. Czas dziękować Panu Bogu za dar życia i miejsce urodzenia – moje umiłowane Bojszowy” – napisała we wzruszającym liście, będącym świadectwem miłości do życia i ludzi, świadectwem wiary w Boga i pogodzenia się z cierpieniem i śmiercią. Śp. Magdalena Szafron to córka Alojzego Lyski, znanego regionalisty i pisarza.
Rudolf Trunk
(1940-2020)
27 czerwca 2020 r. zmarł Rudolf Trunk, muzyk, nauczyciel, wieloletni dyrygent chóru „Lutnia” w Pszczynie. Urodził się w 1940 r. Pszowie. W 1969 r. ukończył studia na Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Pedagogicznym dla czynnych nauczycieli. Rok później trafił do Pszczyny – był kierownikiem zajęć pozalekcyjnych w Liceum Ekonomicznym. Pracował w szkołach podstawowych w Bojszowach, Jankowicach, Międzyrzeczu, Frydku, Kobiórze i w SP nr 1 w Pszczynie. Pod koniec lat 60. i w latach 70. przez sześć lat prowadził chór „Jutrzenka” w Bojszowach, który w latach 90. reaktywowano jako chór kościelny. W 1978 r. został dyrygentem chóru „Lutnia” (to najstarszy chór na Śląsku działający nieprzerwanie od 1907 r.) w Pszczynie i praca ta trwała do 2000 r.
Marek Niklewicz
(1929-2020)
13 lipca 2020 r. zmarł Marek Niklewicz, architekt i urbanista, autor wielu projektów architektonicznych związanych z Tychami. Urodził się 24.08.1929 w Samborze. Ukończył Wydział Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1953). Był projektantem w Miastoprojekcie Wrocław (1953-56), w Miastoprojekcie Nowe Tychy (1956-77). Był architektem Miasta Tychy (1967-77), kierownikiem Pracowni Regionalnej w Biurze Planowania Przestrzennego w Tychach (1977-89), autorem m.in. kaplicy na cmentarzu w Tychach Wartogłowcu, współautorem osiedla mieszkaniowego F1, F2, F4 i D3 w Tychach, a także osiedli „Sikornik” w Gliwicach, „Złote Łany” i ZOR VII w Bielsku-Białej. Był współtwórcą planu ogólnego miasta Tychy (1962, 1978) i projektu herbu Tychów (funkcjonującego do 1989 r.).
Wacław Jaciow
(1929-2020)
17 lipca 2020 r. zmarł tyski architekt Wacław Jaciow. Urodził się 18 września 1929 r. we wsi Libusza koło Gorlic. W latach 1949-1953 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, następnie pracował w Miejskim Biurze Projektów w Krakowie. W drugiej połowie lat 50. przeprowadził się do Tychów, gdzie rozpoczął pracę w Biurze Projektów Miastoprojekt Nowe Tychy. W ciągu wieloletniej działalności w tyskim biurze był autorem i współautorem licznych projektów założeń urbanistycznych i obiektów architektonicznych. Jego adorobek obejmuje m.in. najbardziej charakterystyczne obiekty Tychów: Teatr Mały, Urząd Miasta (współautor), Zespół Szkół Muzycznych – dawniej Dom Organizacji Społecznych (współautor), Osiedle E 2 (współautor). Ponadto jest autorem realizacji poza Tychami, spośród których do najważniejszych należy zespół dzielnic wczasowych w Wiśle Parteczniku, Jarzębatej i Bukowej.
dr Jan Kruczek
(1945-2020)
30 lipca 2020 r. zmarł dr Jan Kruczek, wieloletni pracownik Muzeum Zamkowego w Pszczynie, historyk sztuki, ceniony bronioznawca, kurator zbrojowni w muzeum, badacz dziejów ziemi pszczyńskiej, autor licznych publikacji. Urodził się 16 grudnia 1945 r. w Gorzkowie, w dawnym powiecie bocheńskim. W 1970 r., po ukończeniu studiów w zakresie historii sztuki na UJ w Krakowie, rozpoczął pracę w Muzeum Zamkowym w Pszczynie w Dziale Sztuki, zostając następnie jego kierownikiem (1977). W 1983 r. objął muzealny Dział Zbrojowni i Myślistwa, a w 1998 r. otrzymał stanowisko kuratora Zbrojowni. W 2001 r. uzyskał stopień kustosza dyplomowanego. Od 1975 r. był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy. W roku 1980 napisał rozprawę pt. „Produkcja broni i oporządzenia jeździeckiego na Ziemi Pszczyńskiej od XVII do poł. XIX w.”, zdobywając w Instytucie Kultury Materialnej PAN w Warszawie dyplom doktora nauk humanistycznych. W latach 1976-1982 opracował dzieje kilku ośrodków produkcji broni w dawnym Królestwie oraz noty biograficzne rusznikarzy polskich do wielkiego słownika rusznikarzy i wytwórców kusz. Był autorem takich stałych ekspozycji w Muzeum Zamkowym w Pszczynie, jak Zbrojownia (1984), Korytarz Myśliwski (1992), Galerie I (1996) i II piętra (1992), Gabinet Pracy Księcia (1993), Przedpokój Myśliwski (1993) i Nowa Zbrojownia w gotyckich piwnicach zamkowych (2006). Był twórcą wystaw w Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie (Zbrojownia, 2002) oraz w Muzeum w Bielsku-Białej (Zbrojownia, Pokój Myśliwski 2001). Był autorem scenariuszy i realizatorem kilkunastu ekspozycji czasowych przygotowanych w Muzeum w Pszczynie oraz za granicą. Od końca 2000 do 2005 r. koordynował prace nad rekonstrukcją Apartamentów Cesarskich w Muzeum Zamkowym w Pszczynie. W swoich badaniach naukowych zajmował się problematyką związaną z dawnym uzbrojeniem, dziejami zamku w Pszczynie i obyczajem dworskim. Był autorem wielu artykułów, katalogów muzealnych oraz książek. To współautor książki pt. „Życie dworskie w Pszczynie 1765-1846” (Pszczyna 1984), która została wyróżniona nagrodą II stopnia w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki na Najciekawsze Wydarzenie Muzealne Roku, oraz autor obszernej monografii pt. „Rusznikarstwo szkoły cieszyńskiej” (Pszczyna 2001), która uzyskała Nagrodę Sybilla 2001 Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2000-2001 był dyrektorem Muzeum Zamkowego w Pszczynie.
Romuald Kłakus
(1958-2020)
3 sierpnia 2020 r. zmarł Romuald Kłakus, aktor, reżyser, autor scenariuszy. Kobiórzanin związany zawodowo i pozazawodowo z Tychami. To tu pracował jako protetyk dentystyczny. To w tyskim Teatrze Małym od 1989 r. był jednym z filarów Teatru BELFEgoR. Grał we wszystkich najlepszych i najwyżej ocenianych spektaklach tyskiej trupy (m.in. w „Upiorach”, „Folwarku zwierzęcym”, „Jądrze szaleństwa”, „Hamlecie i Małgorzacie” czy „Pętli”). Był twórcą Kobiórskiego Teatru Kulturalnego, przez wiele lat go prowadził. W latach 1998-2002 był radnym Rady Powiatu Pszczyńskiego.
ks. Stefan Kozioł
(1947-2020)
4 października 2020 r. zmarł ks. Stefan Kozioł, emerytowany proboszcz parafii Męczeństwa Świętego Jana Chrzciciela w Grzawie (gmina Miedźna). Urodził się 24 sierpnia 1947 r. w Dąbrówce Wielkiej. Święcenia prezbiteratu przyjął 30 marca 1972. Był wikariuszem m.in. w parafiach: św. Józefa w Mysłowicach-Krasowach, Chrystusa Króla w Lędzinach-Hołdunowie (1973-1976), św. Jerzego w Mszanie, Matki Bożej Różańcowej w Moszczenicy (1976). Kolejnymi placówkami duszpasterskimi były parafie: św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Rybniku-Chwałowicach (1976-1979), św. Józefa w Rudzie Śl. (1979-1982), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pszowie-Krzyżkowicach (1982-1985), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rudzie Śl.- Bykowinie (1985-1990), św. Antoniego z Padwy w Katowicach-Dąbrówce Małej (1990-1991). W 2000 r. został proboszczem parafii Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Grzawie. Był katechetą w szkole podstawowej i w gimnazjum w Miedźnej. W 2012 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł w 73. roku życia i w 48. roku kapłaństwa.
Jadwiga Masny
(1948-2020)
15 października 2020 r. zmarła Jadwiga Masny, nauczycielka, dyrygentka, znawczyni folkloru, zaangażowana m.in. w „Śląskie śpiewanie”. Jej pasją była chóralistyka. Ukończyła Studium Nauczycielskie w Cieszynie na kierunku muzycznym i studia w filii UŚ w Cieszynie (wychowanie muzyczne). Pracowała w SP w Piasku, gdzie prowadziła nauczycielski chór im. Paderewskiego. Była nauczycielem muzyki w SP nr 5 w Pszczynie, prowadziła tam 70-osobowy chór szkolny. W latach 80. została metodykiem do spraw muzycznych w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Katowicach. W 1987 r. podjęła równocześnie pracę w nowej szkole w Radostowicach. Działały tu prowadzone przez nią chóry, dziecięcy i nauczycielski. Zainicjowała tzw. „Śląskie śpiewanie” – występy, które przekształciły się w 1993 r. w festiwal. Była współautorką regulaminu tego festiwalu. Co roku w maju odbywały się koncerty galowe w Zabrzu w Domu Muzyki i Tańca pod przewodnictwem prof. Adolfa Dygacza, a Jadwiga Masny przewodniczyła przeglądom regionalnym. Od lat 80. prowadziła Regionalny Zespół Śpiewaczy „Radostowianki”. Do jego repertuaru dodała melodie oparte na starych, autentycznych skalach modalnych. W 2010 r. „Radostowianki” nagrały płytę „Jak jo byde syna miała”. Nagranie to uzyskało wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie radiowym (program II). Krótko po tym zainteresował się „Radostowiankami” jazzman Adam Oleś i we współpracy z jego zespołem jazzowym powstała płyta, która zdobyła Nagrodę Folkowego Fonogramu Roku 2012.W 2013 r. Jadwiga Masny została pierwszą laureatką wyróżnienia „Klejnot Ziemi Pszczyńskiej” w kategorii Kobieta Obyczajów i Tradycji.
ks. prałat Alojzy Zuber
(1939-2020)
23 października 2020 r. odbył się pogrzeb ks. prałata Alojzego Zubra, pochodzącego z Brzeźc w gminie Pszczyna długoletniego proboszcza parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie i kustosza sanktuarium św. Jana Sarkandra na Kaplicówce. Był zasłużonym kapelanem Apostolstwa Dobrej Śmierci. Urodził się 4 czerwca 1939 r. w Brzeźcach. Święcenia kapłańskie przyjął w 1963 r. Proboszczem skoczowskiej parafii był od 1983 r. – przez 31 lat. To inicjator wielu duszpasterskich przedsięwzięć: Ekumenicznego Festiwalu „Musica Sacra”, upamiętniającego pobyt Jana Pawła II w Skoczowie, a także diecezjalnej pielgrzymki ku czci św. Jana Sarkandra na Kaplicówkę. Kapłan starał się też skutecznie o postawienie na Kaplicówce papieskiego krzyża – pamiątki pobytu Jana Pawła II na lotnisku w Katowicach Muchowcu.
Stanisław Gazda
(1938-2020)
28 października 2020 r. zmarł Stanisław Gazda, wybitny kolarz. Urodził się w 1938 r. w Pszczynie (Starej Wsi). Był gwiazdą polskiego kolarstwa lat 60. XX w. Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 r. zajął szóste miejsce. Zajmował czołowe lokaty w Wyścigach Pokoju (III miejsce w 1962, V – w 1960), Wyścigach Dookoła Polski (I miejsce w 1963, II – 1959, III – 1958 i 1972), w Mistrzostwach Polski (I w 1961, II – 1960, 1962, 1965), a także w wyścigach dookoła Irlandii, Rumunii, Jugosławii, Kanady, Meksyku, Wielkiej Brytanii i Szkocji. Umiał przepięknie opowiadać o swej kolarskiej pasji. Był niezrównanym gawędziarzem, obdarzonym ogromnym poczuciem humoru.
oprac. Renata Botor-Pławecka
(źródła: Archidiecezja Katowicka, Salezjanie Inspektoria Krakowska, strony urzędów gmin, opracowania Barbary Solarskiej, informacje muzeów, klubów sportowych, materiały własne)
