Właściwie nie ma kuchni włoskiej, są włoskie kuchnie regionalne. Również w ramach regionów są spore różnice, tak naprawdę co dom, to inna mamma decyduje o specyfice receptur i smakach. Włosi są w tym bardzo tradycyjni, co zbliża ich do nas.
Boleśnie się o tym przekonałem, kiedy moja pracownica zakwestionowała moje cannelloni, które przygotowywałem według klasycznego przepisu z sosem beszamelowym, gęstym sosem bolońskim (wepchniętym do makaronowych rurek) i sosem pomidorowym. W różnych wariantach, ale zawsze gdzieś tam obecne były pomidory albo sos pomidorowy. Nawet te z nadzieniem ze szpinaku i sera ricotta zapiekane w beszamelu też polewałem sosem pomidorowym.
Powiedziała, że zrobi lepsze i założyliśmy się. Przegrałem.
Pracowała kiedyś we włoskiej knajpce na Sycylii, gdzie zimą serwowano cannelloni w taki właśnie sposób (patrz niżej). Na chłodne dni w sam raz. Okazuje się, że Włosi też mają swoje „addio pomidory”. Przepis jest prosty, łatwy w przygotowaniu.
PRZEPIS NA CANNELLONI
Mięso z łopatki wieprzowej mielimy w towarzystwie cebuli i czosnku. Dodajemy wywar mięsny w ilości 10 proc. objętości masy mięsnej. Solimy i pieprzymy. Dokładnie mieszamy do wchłonięcia wywaru. Nadzienie do cannelloni powinno być wyraziste i pieprzne. Makaron cannelloni zanurzamy na pół minuty we wrzątku, potem nadziewamy mięsem.
Układamy w formie do zapiekania. Całość zalewamy słodką śmietanką i posypujemy startym twardym serem. Może być grana padano, parmezanu szkoda. Zapiekamy przez 50 minut w temperaturze 180 stopni. Góra powinna być chrupiąca, ale nie przypalona.
Jasnobursztynowa Marsala Ambra Secco, leżąca cztery latka w sławońskiej dębowej beczce, będzie świetna do tego dania w zimny, jesienny wieczór.
Łapcie na targowiskach resztki pomidorów, a potem znad sycylijskich cannelloni pobudzeni Marsalą zanućcie: „Addio ulubione! Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół”.
Alamira, bloger Salonu24
