Dziś (16 kwietnia) Wielka Sobota. W kościołach odprawiono liturgię wigilii paschalnej. Jest to centralny moment Triduum Paschalnego i całego roku liturgicznego. Obrzędy tego dnia rozpoczynają się od poświęcenia ognia – symbolu zmartwychwstałego Chrystusa – „Światłości Świata”. Uczestniczyliśmy w liturgii w kościele pw. św. Jadwigi w Tychach.
W Wielką Sobotę przed kościołami rozpala się ognisko. W nim spalane są m.in. palmy wielkanocne. Tak uzyskuje się popiół do naznaczenia wiernych podczas przyszłorocznej Środy Popielcowej.
Kapłan święci ogień i od niego zapala świecę paschalną (paschał). Na świecy kapłan kreśli krzyż i litery: alfa i omega. Oznacza to, że na początku był Bóg i on też przyjdzie na końcu jako Sprawiedliwy Sędzia.
Na paschale kapłan zapisuje bieżący rok i wbija w niego paschał pięć gwoździ (gron) symbolizujących pięć ran Chrystusa, mówiąc przy tym: „Przez swoje święte rany jaśniejące chwałą niech nas strzeże i zachowuje Chrystus Pan. Amen”.
Następnie świeca jest uroczyście wnoszona do świątyni w procesji. Wierni zapalają świece od płomienia paschału, podając sobie światło. Paschał jest również zanurzany w wodzie święconej, która później używana jest do chrztów.
Tak kończy się liturgia światła, a zaczyna się liturgia słowa.
W Wielką Sobotę podczas mszy św. jest więcej czytań biblijnych niż podczas co niedzielnych mszy św. Odczytywane są fragmenty ze Starego i Nowego Testamentu, począwszy od stworzenia świata, poprzez przejście Izraelitów przez Morze Czerwone po wizytę kobiet przy pustym grobie Jezusa.
Podczas obrzędów Wielkiej Soboty, po poświęceniu wody, wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. To trzecia część wigilii paschalnej – liturgia chrzcielna. Po niej następuje liturgia eucharystyczna.
(JJ)
